Een allegorie voor vrouwenemancipatie

Wanneer je naar deze 19de-eeuwse prent kijkt, herken je al snel het bekende sprookje van Blauwbaard. De rijke man met zijn grote baard vraagt een jonge vrouw ten huwelijk. Wat later trekt ze al bij hem in. Blauwbaard gaat daarna op reis en geeft haar de sleutels van een mysterieuze kamer. Zijn echtgenote kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen: ze opent de deur en ontdekt een kamer vol lijken.

Bij zijn terugkomst komt Blauwbaard erachter dat zijn jonge vrouw in de kamer is geweest, en hij dreigt ermee haar te vermoorden. Gelukkig komen haar heldhaftige broers aangereden. Ze vermoorden Blauwbaard, en redden zo hun zuster uit zijn klauwen.

Interessant is dat de prent beschrijvende tekstjes bevat die het verhaal in het Nederlands en het Frans vertellen. Zo konden ouders het sprookje makkelijk voorlezen aan hun kinderen, al is het verhaal niet bepaald kindvriendelijk.

Over de boodschap achter het verhaal bestaan verschillende opvattingen. Sommige auteurs beschouwen het als een verhaal over een seriemoordenaar. Anderen geloven juist dat het de nieuwsgierigheid van de jonge vrouw is die haar leven in gevaar brengt. Sommige folkloristen interpreteren het verhaal dan weer als een allegorie voor de emancipatie van de vrouw. De jonge echtgenote van Blauwbaard verzet zich tegen de patriarchale regels en gedraagt zich niet als een gehoorzame, onderdanige vrouw. Zij maakt zich los van de maatschappij en wordt daarvoor gestraft. En zo blijven oude verhaallijnen uiterst relevant voor onze tijd.

Vacily Meysman