Gehoorzaamheid op de proef

[nr 1325: Anoniem, Blinde gehoorzaamheid]

De kinderprent Blinde Gehoorzaamheid toont een huiselijke scène met een hond en een meisje, Coletje, als hoofdfiguren. Het guitige hondje Dax speelt graag met kleren, hoeden en vooral met het garen van grootmoeder. Hier werd hij in het verleden al voor gestraft. Daarna verschuift de focus naar Coletje, die gehoorzaam aan tafel zit. Wanneer ze iets wil zeggen, beveelt haar grootmoeder dat dit pas tijdens het dessert mag. Coletje zwijgt en wacht geduldig. Pas later vertelt ze dat Dax opnieuw met een bol garen heeft gespeeld.

Toch worden Coletje en Dax samen gestraft en naar de tuin gestuurd. De prent roept daarmee vragen op over gehoorzaamheid en de toepassing van regels, voor kinderen én dieren. Opvallend is de subtiele spanning tussen orde en spontaniteit. Grootmoeder staat voor discipline, terwijl Dax speelsheid en vrijheid vertegenwoordigt.

De prent speelt in op klassieke opvoedingsclichés: het brave kind tegenover het impulsieve dier. Maar opvallend is dat ook het gehoorzame kind gestraft wordt. Dat roept vragen op over de rechtvaardigheid van regels: loont gehoorzaamheid wel altijd? Door de tegenstelling tussen Coletje en Dax wordt de lezer aangezet tot reflectie over de aard van gehoorzaamheid, opvoeding en sociale verwachtingen. De prent is niet louter humoristisch, maar fungeert als een subtiele kritiek op opvoedingsidealen en de soms arbitraire toepassing van regels.

Alek Vanderheyden