De hoofdzonden van een kind

[nr 1362: John Janssens, De onvoorzichtige Hippoliet]

De onvoorzichtige Hippoliet is het verhaal van een kwajongen die steeds verder gaat in zijn fratsen. Zo breekt hij gulzig een potje met vruchten en wordt hij ziek van het roken van grootvaders pijp. Uiteindelijk escaleert het wanneer Hippoliet, hangend aan een luchtballon, meegesleurd wordt naar Zwitserland. Maar eind goed, al goed. Een Sint-Bernardshond sleept Hippoliet naar het klooster waar monniken hem verzorgen. Hippoliet heeft zijn lesje geleerd.

Het kind als een ongeleid projectiel was een stereotype dat vaak terugkeerde in kinderverhalen. Hierbij waren het vooral jongens die als wild geportretteerd werden. Denk bijvoorbeeld aan het Engelse Boys will be boys. Kinderprenten reproduceerden dit stereotype. In De onvoorzichtige Hippoliet onderneemt het jongetje enkele acties die tegen de morele standaard ingaan.

Uit gulzigheid laat hij een pot ingemaakte vruchten vallen en rookt hij de pijp van zijn grootvader. Uit hebzucht weigert hij bovendien te betalen voor de tram. Tot slot gooit Hippoliet uit gemakzucht een raam in wanneer hij een peer probeert te plukken door er een steen naar te gooien in plaats van een ladder te gebruiken. Zo heeft hij in enkele prenten drie van de zeven hoofdzonden afgewerkt. Pas nadat één van zijn fratsen resulteert in extreme gevolgen voor zichzelf, belooft hij om een braaf jongentje te worden.

Wout Van Loon