Morele standaarden

Het bedorven kind

‘Het bedorven kind’ toont ons het archetype van een wispelturig rijkeluiskind. Joris is van kindsbeen af verwend door alles wat geld kan kopen, voornamelijk speelgoed. Zijn vader en diens bedienden lepelen hem alles in. Op de eerste prent ligt Joris in bed, terwijl de bedienden hem allerlei speelgoed opdringen, maar de kleine jongen is allerminst geïnteresseerd.

Het cliché dat door deze kinderprent wordt afgebeeld is tweeledig. Enerzijds schetst ze een rijke vader, steevast gekleed in een dure pelsjas en met een hoge hoed. De zorg voor zijn kinderen laat hij aan bedienden over. Hij verwent Joris met speelgoed en entertainment, maar van een volwaardige ouderrol is geen sprake. Voor Joris’ vader staat alles te koop, zelfs een clown. De tragische afloop is dan ook een illustratie van het gezegde ‘geld maakt niet gelukkig’.

Anderzijds toont de prent het stereotype leven van een rijkeluiskind. Joris leeft zonder zorgen, zonder verplichtingen en zonder enige vorm van discipline of ambitie. Het rijke leven heeft hem vadsig gemaakt.

‘Het bedorven kind’ illustreert op treffende wijze de perceptie van een hoge sociale klasse. Uit hun gedrag, mentaliteit en materiële bezittingen wordt het stereotype karakter gepuurd van een zorgeloze familie. De kinderprent waarschuwt echter ook voor de populaire opvatting dat excessen, ledigheid en onoplettendheid een einde kunnen brengen aan een dergelijke levensstijl.