Historie van het Ezelsvel: De tijdloze magie van een sprookje

Een koning bezit een ezel met gouden uitwerpselen en een verschrikkelijk lelijke dochter. Een naburige prins belooft zijn moeder te trouwen met iemand die mooier was dan zij. Wanneer de lelijke prinses dit nieuws verneemt, vraagt ze haar feeënpeetmoeder om hulp. De prinses, vermomd in de huid van de koninklijke ezel, belandt als Ezelsvel in het kasteel van de naburige koning, die haar bevalt koekjes te bakken voor zijn zoon. Bij het eten van deze koekjes, vindt de prins een prachtige ring en besluit dat zo’n ring enkel kan toebehoren aan een prachtige vrouw, zijn toekomstige bruid. Zijn zoektocht leidt hem naar Ezelsvel, die door haar peetmoeder ontmaskerd wordt als prinses, en het sprookje eindigt in een huwelijk.

Ezelsvel is een klassiek sprookje dat vooral bekend werd door de versie uit 1695 van Frans schrijver Charles Perrault. In deze oorspronkelijke versie beloofde de koning aan zijn vrouw op haar sterfbed dat hij zou hertrouwen met iemand die haar schoonheid kon evenaren. Wanneer hij concludeert dat trouwen met zijn dochter de enige manier was om deze belofte in te lossen, besluit de prinses, vermomd als Ezelsvel, te vluchten naar het naburige koninkrijk. In deze 19de-eeuwse kinderprent, moet Ezelsvel niet vluchten van haar schoonheid, maar maakt ze als lelijk eendje actief de keuze om te vertrekken en haar kansen te wagen. Sprookjes dienen ter entertainment. Daarnaast kon je van sprookjesverhalen vaak ook iets leren en kon dit magische verhaal de lezer bijvoorbeeld iets bijbrengen over individuele vrijheid, identiteit, sociale druk en liefde.